Maagpijn, te veel of te weinig maagzuur

Maagpijn, zuur teveel of te weinig?
Is een maagzuuroprisping of brandend maagzuur een gevolg van een te veel of te weinig maagzuur? Afhankelijk van het antwoord hierop dien je uiteraard je therapie aan te passen. Zodra het duidelijk is hoe je vertering werkt zal het ook logisch zijn dat je een goed zuur producerende maag nodig hebt.

Waarom maakt een orgaan zoals de maag zuur, en niet zo maar een zuur wel een heel sterk zuur, namelijk het zoutzuur in een zeer hoge concentratie. Zelfs zo sterk zuur dat jij je vinger er geen minuut kan inhouden. Dit is essentieel om eiwitten te verteren. Vergelijk het maar met stoofvlees dat zeer taai is, ook daar voegt iedereen zuren aan toe opdat het losser wordt van structuur. Tegelijkertijd wordt stoofvlees ook zeer lang bereid om het verteerbaar te maken. De meest eiwitten hebben het niet nodig om zolang bereid te worden, wat ze wel nodig hebben zijn zuren en enzymen. Enzymen kan je zien als een soort schaar die de eiwitten in kleine stukjes gaat knippen opdat ze verteerd kunnen worden en opgenomen kunnen worden in ons lichaam. Eiwitten hebben we dagelijks nodig als bouwstoffen voor ons lichaam. Ons lichaam maakt er nieuwe cellen mee, vernieuwt onze rode bloedcellen, doet ons haar en nagels groeien, ze zijn ook nodig voor het maken van alle hormonen en hersenstofjes enz…  Met grote lange eiwitketen zoals die in voedingsmiddelen zitten kan ons lichaam niets beginnen. Integendeel onverteerde eiwitresten die in de darm terecht komen zorgen voor heel wat last in de darmen.

Verteren hoe zit dat dan? Wel één ding is zeker het is een zeer ingewikkeld proces, een combinatie van een chemisch en mechanisch proces. Dat start al bij de geur en de smaak van eten, waardoor er van bij je smaakpapillen een signaal gaat naar de hersenen,  die vervolgens je organen al verwittigen dat er eten op komst is, zodat deze verteringssappen gaan maken.

Het mechanische proces bestaat voornamelijk uit automatische peristaltische  bewegingen  van mond naar de kont. Je start met kauwen en vervolgens zijn er heel wat bewegingen die automatisch mekaar opvolgen om de voeding stap voor stap verder te bewegen;  doorheen de slokdarm naar de maag en vervolgens naar de darmen. Als alles goed gaat nemen we alle voedingsstoffen op in de dunne darm , wat we niet meer nodig hebben, of afval is, gaat er weer uit.

Het chemisch proces start dus al bij het ruiken soms ook al bij het denken aan eten. Ieder orgaan maakt zijn eigen verteringssappen met telkens specifieke enzymen. De enzymen werken als scharen. Ze zijn alleen dan werkzaam binnen zeer nauwe grenzen van  zuurtegraad en temperatuur. Je vertering is als een soort complex laboratorium. In de maag zijn de enzymen te vergelijken met grote scharen en in de darm met kleine scharen. Bijgevolg is het zo dat de kleine scharen niet optimaal kunnen werken als de grote scharen hun werk niet hebben kunnen doen.
En dan onze hamvraag, te veel of te weinig maagzuur?

Ten gevolge van onze westerse leefstijl, lees stress en eetpatroon, kan de maag niet voldoende maagzuur maken. Als die zuurtegraad niet optimaal is werken de enzymen, die grote schaar, niet of nauwelijks. Het gevolg is de vertering vertraagt. Op het einde van de maag zit een sluitspier die het eten pas doorlaat naar de darm als het  goed voor verteert is. Door stress, te veel eten enz… begint die weliswaar te volle maag met de onverteerde licht zure spijsbrij, te drukken tegen de sluitspier tussen maag en slokdarm. Want naar de darm wordt deze spijsbrij niet doorgelaten wegens niet goed voor verteert! Na maanden en jaren, krijg je last ter hoogte van deze sluitspier of ‘maagklep’. Je krijgt de diagnose dat je maagklep niet goed werkt of beschadigd is.

Waarom heeft je ‘maagklep’ tussen slokdarm en maag hier nu last van. De maagwand zelf bevat een hele dikke slijmlaag die zichzelf beschermt tegen deze zure inhoud. Echter de klep of sluitspier tussen maag en slokdarm hebben deze bescherming niet en je slokdarm al zeker niet.

De conclusie is dus niet ik maak te veel maagzuur aan! Het is net doordat je te weinig maagzuur aanmaakt dat je vertering vertraagt en je eten terug naar boven komt. Dat voeding, met zuur, uit je maag terug naar boven is dus niet de logische richting. Het is een proces van jaren.

Zelfs een lichtzure spijsbrij vreet je sluitspier en slokdarmwand kapot. De medicijnen die je hiervoor krijgt gaan je zuurproductie van je maag nog meer remmen, de vertering vertraagt verder waardoor je jaar na jaar, je medicatie dient op te drijven.

Maagzuur, zelfs te weinig, komt op een plaats waar het niet hoort te komen en dat brandt!
Waarom lukt stoppen met deze medicijnen dan niet zal je zeggen. Wel net omdat door maagzuurremmers niets gedaan wordt het echte probleem. We dienen de vertering te herstellen door meer maagzuur te gaan maken en beter enzymen te maken, Maagzuurremmers vertragen net het maken van maagzuur opdat jij de illusie zou krijgen dat het probleem oplost. Integendeel ze werken het herstel van verteren  nog meer tegen. Je hebt alleen geen pijn meer.

Een echte oplossing zit in een andere aanpak. In het woord maagzuurremmer lees je ook niet genezen! Iets dat symptomen bestrijd geneest je lichaam niet.

Hoe kan het dan wel dat lees je in een volgende artikel. De aanpak van de bij de oorzaak van het probleem. Tijdens de lezing op 26 maart te Sint-Niklaas hoor je er alles over.
 
14 februari 2019 Door Christel Stevens Tussen gezondheid en ziekte 0 Reacties
Deel deze post
FacebookTwitterLinkedInGoogle +Email
Auteur: Christel Stevens, 3-isOne

Christel Stevens is een orthomoleculaire diëtiste.